ที่บ้านมีต้นชมพูพันธุ์ทิพย์ต้นนึง, เติบโตมาด้วยความบังเอิญจากเราที่เก็บเมล็ดมา ซึ่งเก็บมาจากที่ไหนก็จำไม่ได้ จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามันคือเมล็ดของต้นอะไร กระทั่งว่าตอนเก็บรู้หรือเปล่าว่ามันคือเมล็ดของต้นอะไรก็จำไม่ได้ ลืมเลือนขนาดนั้น จำได้แค่ว่าเราเคยชอบเก็บเมล็ดพันธุ์พืชด้วยหวังว่าเมื่อมีที่ทางของตัวเองจะเอาไปปลูก.. แล้ววันนึงน่าจะตอนมหาลัยปี 3 หรือ 4 เราเก็บห้องแล้วเจอเมล็ดหัวใจมีปีกหนึ่งขยุม ด้วยความไม่คิดอะไรก็โยนลงกระถางต้นไม้หน้าบ้าน..บ้านเก่าซึ่งเป็นตึกแถวสามชั้น ไม่มีพื้นที่มากนัก แต่สุดท้ายเจ้าชมพูก็โตมาเรื่อย ๆ รอดจากการถอนวัชพืชของพ่อ และการรดน้ำแบบไม่มีแพตเทิร์นของที่บ้าน ตอนที่ยังเป็นต้นอ่อน เราไม่รู้ว่ามันคือต้นอะไร แม่คาดหวังให้เป็นแอปเปิ้ล เชอร์รี หรือพลับ ที่แม่เคยกินแล้วโยนเมล็ดไว้ กว่าจะรู้ว่าเป็นต้นชมพูพันธุ์ทิพย์ก็ตอนมันโตเป็นต้นกล้าแล้ว เราเป็นคนถ่ายรูปแล้วเอาไปเสริชกูเกิ้ล แล้วถ้าจำไม่ผิดอาจจะเคยเอาไปถามชาวเน็ตด้วยมั้งว่านี่คือต้นอะไร พอรู้ว่าเป็นชมพูพันธ์ทิพย์เราถึงนึกขึ้นมาได้ว่าเคยเอาเมล็ดไปโยนไว้ จนวันที่ย้ายบ้านไปบางกรวยเจ้าชมพูก็ไปด้วย ชมพูเริ่มโตไวจนเห็นได้ชัด.. เนื่องจากพื้นที่จำกัดเพราะก็ยังเป็นบ้านทาวน์เฮาส์ ชมพูจึงมีพื้นที่แค่ในกระถางกลม ๆ ลายมังกร นับวันชมพูก็ยิ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ เรากลับบ้านทีก็จะเห็นชมพูสูงขึ้นทุกที ๆ จนพ้นหลังคาหน้าบ้านไปแล้ว แต่เส้นรอบวงของเจ้าชมพูดูจะโดนจำกัดอยู่แค่ในกระถาง ดูแล้วมันคงอึดอัดไม่น้อย ล่าสุด แม่ส่งรูปเจ้าชมพูมาให้ดู บอกว่า “แอบมีดอกซ่อนอยู่” เจ้าชมพูแม้จะอยู่ในสภาพแวดล้อมที่จำกัดแต่ชมพูก็สู้มาตลอดจนออกดอกทุกปี มีอยู่ปีนึงชมพูที่แทบไม่มีใบยังออกดอกมา 1 ดอก ตอนนั้นคิดว่ามันคงจะไม่รอดแล้วแต่ตอนนี้เรารู้ตัวแล้วว่าเราประเมินเจ้าชมพูผู้แข็งแกร่งต่ำไป เราเริ่มมีความคิดจะหาบ้านใหม่ให้ชมพูอยู่ตั้งแต่ชมพูสูงยังไม่พ้นหลังคาบ้าน น่าจะปีสองปีมาแล้ว แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าจะเอาไปไว้ที่ไหนได้ เพราะตัวเราก็ไม่มีที่ทางที่เจ้าชมพูจะอยู่ด้วยได้ ไหนจะเรื่องการขนย้ายที่น่าจะทุลักทุเล… Continue reading

แกนกลางจักรวาลคือตัวคุณ, ในจักรวาลอันไพศาลคุณบันดาลทุกสิ่งได้อย่างใจให้อารมณ์เป็นศีลธรรมใช้ความจำเป็นกฎหมายมีความตายเป็นโทษทัณฑ์ชื่อจักรวาลนั้นคือ กะลา. เราต่างมีกะลาคนละใบที่ใหญ่ไม่เท่ากัน Continue reading

ทำยังไงกับความทรงจําที่ไม่มีใครใยดี , ความทรงจำที่กาลเวลาพยายามลบเลือน ความทรงจำที่เก่าเมื่อจะใช้ และใหม่เมื่อนึกถึง ความทรงจำที่เหมือนไม่สำคัญแต่ก็ไม่เคยลืมจะโยนทิ้งก็เกินใจ เก็บไว้ก็ไร้ค่า. Continue reading

ความทรงจำ,กำลังคุยกับเราผ่านรอยยิ้มในอดีต..ผ่านข้อความของกาลเวลา..ย้อนเอาความรู้สึกแสนสำคัญกลับมาเหมือนได้เจอตัวเองอีกครั้งคิดถึงเหลือเกิน,ฉัน. Continue reading

จะมีสักกี่คนบนธารเวลาแห่งสมัย,คอยถามไถ่แรงใจ และไฟฝันแลกเปลี่ยนประโลมใจกัน และกันในคืนวันผันเปลี่ยนไม่เวียนกลับ. นิราศ อารีย์ – อนุเสาวรีย์. Continue reading